Hong Kong - december 2014

—— Hong Kong, 16 t/m 22 dec.

- 16 december, Jakarta

Ergens in de lucht tussen Jakarta en Hong Kong, zit ik naast een man die vanaf minuut 1 gelijk z'n ogen probeert te sluiten. Nu weet ik niet of hij probeert te slapen, dat hij bang is voor het opstijgen, of dat het een combinatie is van beide. In ieder geval.
De vlucht naar Hong Kong bevalt me prima.

Op het vliegveld werd me tijdens het inchecken gevraagd of ik bij het raam, uitgang of een gespecificeerde plek wou zitten. Die keus was snel gemaakt, ik wees met mijn vinger op het A4tje dat ze mij liet zien waarop het vliegtuig van bovenaf stond afgebeeld. Mijn vinger ging zonder enige twijfel uit naar de stoel bij de nooduitgang. Ik dacht:
Zeeën van ruimte, verantwoordelijkheid, als laatste het vliegtuig in stappen, en als eerste er weer uit.
Voor mij, kon het niet beter. Eerlijk gezegd snap ik niet waar het vandaan kwam, want ik heb niet extra geld betaald om m'n eigen stoel te kiezen. Maar in ieder geval, het beviel me uitstekend. Het zou er wel mee te maken hebben dat ik met China Airlines vloog.

Wederom lastig, maar niet vervelend dit keer, was het om afscheid te nemen van mijn nieuwe vrienden. Die je waarschijnlijk nooit weer ziet, als je niet terugkeert naar dat land, wat niet zal gebeuren, want Indonesië ben ik verliefd op geworden en zal zeer zeker terugkeren. Dus bij deze.
Tot ziens. Het was me een waar genoegen.

De jongeman naast me zit constant met zijn telefoons in zijn handen, de ene keer zijn iPhone 6 plus, de andere keer de nieuwste Samsung Galaxy. Niet dat het vervelend is voor mij, of dat ik me er aan erger. Nee integendeel. De Maleisiër is best wel spraakzaam. Om over zijn nalatigheid van de twee peperdure telefoons maar niet verder te beoordelen. Hij weet niet welke telefoon hij in z'n handen moet houden, en welke app of berichtje eerst geopend moet worden. Laatst staan dat hij rustig zijn ogen dicht kan doen - geloof me dat doet ie - terwijl je ogen van het ene grote scherm naar het andere dwalen.
Das ook lekker, denk ik bij mezelf, ik zou helemaal gek worden. Alsof je aan één telefoon al niet genoeg hebt. Ik zou er wel zonder kunnen. Denk ik.
De Maleisiër waarvan ik de naam nooit heb verstaan, zelfs niet nadat hij het een paar keer herhalen moest, vliegt naar Hong Kong om zijn maat op te zoeken. Samen werken ze aan een project voor grote telefoon aanbieders, en zetten ze netwerken op waarmee wij op onze telefoon 3G en 4G kunnen gebruiken. Nee dan is het ook niet gek dat je twee splinternieuwe telefoons hebt, waarvan je bijna voorover valt als je beide in handen neemt. En je gezicht kan achter verstoppen zoals we dat vroeger konden met een Telegraaf. De ogen gaan weer dicht, en we missen allebei de lunch, ik zie de stewardessen heen en weer lopen met het afval van de al genuttigde lunch. Voorzichtig, net wakker met slapende oogjes probeer ik netjes en vriendelijk te vragen of er nog een lunch over is. Met of zonder gezichtsuitdrukking op haar hoofd - ik kon er geen verschil uit maken - schud ze haar hoofd en vallen de vraagtekens van mijn hersens naar mijn hongerige maag. 5 seconden later komt ze terug met de lunch. Ze heeft het dus toch begrepen. Ook mijn buurman heb ik even wakker geschud, gezamenlijk genieten we van het heerlijke vliegtuigvoedsel.

— 16 December, 12.10, Hongkong, int. Airport.

Ik kijk nog even naar het scherm om te weten welke band ik mijn backpack kan pakken. Band 13a, das makkelijk te volgen, moeten ze het niet alleen in het Chinees afbeelden bij de volgende aanduiding.
Het is koud hier in Hong Kong. 17 graden is behoorlijk koud ten opzichte van de 34 •C in Jakarta.
Maar de temperatuur is niet datgeen waaraan ik me irriteer. Het zijn de mensen. De mensen lopen verschrikkelijk langzaam en kijken alleen maar op hun telefoon. Laat nou elke spleetoog hier zo'n smartphone in zijn of haar handen hebben. Om je dood te ergeren. Je botst op een druk metro station bijvoorbeeld minimaal 10 keer bovenop iemand, voordat je jou grote lichaam in de metro hebt kunnen plaatsen. En in het vliegtuig kruipen ze gewoon onder je benen door. Ongelooflijk.

Sven stond al klaar op het vliegveld.
Het ontvangst was geweldig!!
Welkom in Hong Kong !
Gelijk even een fotootje op Facebook gepost. Hoppa. De 7 dagen HK kunnen beginnen.

Het eerste wat in me opkomt is een bak koffie, want ik ben behoorlijk gaar, terwijl ik prima geslapen heb aan boord van de China Airlines. Maar ben toch echt kapot moe. In Jakarta immers een nachtje overgeslagen. De vliegticket van Bali naar Jakarta moest vlak voor vertrek nog gewijzigd worden. Wat ervoor zorgde dat ik laat in Jakarta kwam, en dus niet veel tijd over had om van het vliegveld naar het appartement en de vrienden te rijden.
In ieder geval..
nadat ik mijn eerste Hong Kong Dollars gepind had, zijn we ff naar de Mac gegaan voor een bakkie leut. Leuke overgang trouwens, Jakarta naar Hong Kong. Een echte aanrader als je van kou en drukte houdt, in december dan heh.

Het openbaar vervoer hier in de jungle aan de kust van het grote China, Hong Kong. Is overweldigend. Nergens heb ik een plek gezien waar het zo goed geregeld is.
HK. De onafhankelijke staat, los van China, maar toch van China. Ze spreken hier kantonees, en de rest van China mandarijns. Of zoiets. Het interesseert me niet, want ik zal deze taal waarschijnlijk nooit beheersen, in dit leven. Iemand zei me ooit, nooit nooit te moeten zeggen. Hmmm..

De mooie stad met meer groen en bomen dan je zou denken. Enorm wegen netwerk, redelijk goedkope taxi's, zeer snelle bussen die om de 10 min rijden, en dan de MTR(metro) die krioelt onder de stad door en waar je voor 80 eurocent naar de andere kant van de stad kan reizen, vliegensvlug. Bovendien hoef je max maar 7 min te wachten totdat je in de volgende Metro kan stappen waarvan de goed beveiligde deuren maar 15 seconden blijven open staan. Ook is het pad wat de metro verslijt compleet afgeschermd en kan je op geen enkele manier bijvoorbeeld op de rails terecht komen. Goed beveiligd als je het mij vraagt!

Sven en ik pakken eerst de bus, daarna een stukje taxi, en ik krijg direct een Octopus-kaart waarmee je de MTR kan betalen. Je kan het pasje heel gemakkelijk opwaarderen dmv je eigen pinas of gewoon cash. Niet alleen de metro maar ook de supermarkt of restaurant kan je bijvoorbeeld deze pas gebruiken. Super handig.

— Lingnan University
We droppen eerst mijn spullen in het hostel waar Sven verblijft. En waar ik mag verblijven deze komende 7 nachten. Officieel gezien is het niet mogelijk en zal ik uiteraard moeten studeren aan deze universiteit om hier te mogen verblijven. Maar aangezien er in dit hostel van het Kampus geen poortjes zijn, moet de bewaker checken of je wel een student bent. Als jij je studenten pas voor de lezer haalt krijg de bewaker een afbeelding te zien met de foto van jou. Van Sven dus. De bewaker groette mij vriendelijk en ik kon zo doorlopen. Zo hadden Sven en ik het besproken. Geniaal idee, wat ook nog werkte. Niet helemaal ideaal, want de kans is aanwezig dat je eruit word gekickt maar ik mag hier gratis overnachten. SuperSven!
Uiteindelijk heb ik de kaart nooit meer gebruikt en telkens aan de bewaker - al lopend vermeld dat ik mijn pas nog boven had laten liggen. Super fantastisch.

Na de spullen te hebben gedropt, hiken we direct door naar 3 Nederlandse dames die met smart op ons zitten te wachten ergens in deze prachtige stad.
Esmee en Florence die hier ook studeren, en Isabella die hier net zoals ik op bezoek is, willen ook graag de Peak Tower bekijken.

De Peak Tower is een toeristische attractie waar je een prachtig uitzicht creëert en uitkijkt over de onverklaarbare Sky - Line van Hong Kong. Het is met je mond open genieten van de zon die onder gaat, de boten die je superklein en langzaam ziet verplaatsen, de vele autos, lampjes, noem het maar op. De perfecte plek om een Time-Lapse te maken. Oja, we waren niet de enige. Het was behoorlijk druk op het topje van de berg aan de zuid-west kant van HK. Op de terug weg moesten we een halfuur in de kou staan, ja geloof het of niet, het was koud!
Uiteraard moeten de maagkes ook nog even gevuld worden en de studenten nemen ons mee naar Mr Wong. Een fenomeen, een begrip. Deze man beheert een restaurant dat ongelooflijk goed draait vanwege zijn enthousiaste en goedkope voedsel dat je in overvloed krijgt geserveerd.
Na onze magen te hebben gevuld komen we aan op het Kampus, "zingen we nog een slaapliedje" en zoeken onze bedjes op.

— 17 December, Lingnan University

Na een gezellige en vermoeiende eerste dag Hong Kong pak ik goede rust voor de 2e dag. Tijd om weer wat te bekijken.
Sven, Esmee en Florence moeten oa een toets doen vandaag, en dus vroeg Isabella mij gisteren of ik mee wou naar De grote Boeddha. Een grote Boeddha van 10 meter die hoog in de jungle is verstopt. Het is wel toeristisch dus zoeken hoeven we niet lang.
The Big Boeddha ligt in Ngong Ping ten zuiden van Hongkong op het eiland Lantau.
De zon schijnt volop en de lucht is strakblauw. De temperatuur ligt rond de 17 Celsius maar dat is wel lekker in de zon. Het grappige van de mensen hier is dat ze heel erg op zichzelf gesteld zijn en zich met niemand bemoeien. Je krijgt het "telefoon in de hand" effect. Iedereen is in zijn eigen wereld. En communicatie zit er vooral vanuit het Engels perspectief gezien, niet in.

Had ik al verteld over de MTR? haha ja, maar het fascineert me..
Met de MTR, het grote boven maar vooral onder de grond liggende snelheidsmetro is dé manier om jezelf te verplaatsen in deze immens grote stad. Voor slechts 5 euro kan je je gemakkelijk verplaatsen door heel Hong Kong, met de MTR, in een dag!
Metro Train Rails? Ik vroeg het ff aan Isabella, had ook geen flauw idee. En het fenomeen Google-opzoeken zat er ook niet in. Prioriteiten stellen, even een hapje eten bij de Subway. Pico Bello. Smaakt altijd goed.
Niet alleen vanwege de enorme snelheid van deze ondergrondse metro, wordt er veel gebruik van gemaakt. Maar vooral vanwege de prijs en de wachttijd. Om de +/- 4 minuten komt er een voorbij, en hij blijft nooit langer dan een minuut stilstaan. Efficiënt gebruik maken van openbaar vervoer noem ik dat. Het is overbevolkt, en dit hele gebeuren fascineert me. Wij in Europa kunnen hier nog een puntje uit zuigen. Snel, veilig, goedkoop, efficiënt, en comfortabel. Ook al heb je niet veel zit plaatsen zodat je waarschijnlijk 80 procent bij gebruik van de MTR zal moeten staan, totaal geen straf zal zijn omdat je zo snel en relaxed van de ene naar de andere kant van deze immens grote stad bent.

Na een korte hike van 30 minuten besluiten Isabella en ik om weer terug te lopen. Dit besluit kwam tot stand nadat onze ogen de stad konden zien, en dus duidelijk werd dat we alleen maar verder weg van de "skieliften" liepen. Als je daadwerkelijk terug wil lopen hadden we een ander pad moeten pakken. Maar we hadden immers een retourtje gekocht voor 16,5 pp. Ik heb het over de "skilift" de Ngong Ping 360 cable car. Deze toeristische attractie brengt je naar de bovenste verdieping van de top van Lantau(eiland).
Met een prachtig uitzicht links en rechts is het kortom genieten geblazen en kan je rustig je ogen een behoorlijk genot geven. Hong Kong is groot, bergachtig, met veel water. Het is Zeeland maar dan 20x zo groot en enorme flatten en wolkenkrabbers heersen in de lucht. De skyline is adembenemend.
We hebben wat flesjes water in de tas, en als we honger zijn kopen we hier of daar een gevuld broodje. De keuze is reuze.

Wat me opvalt aan de lay Out van de straten, kraampjes, winkels, versiering en inrichting van Hongkong. Is dat het vreselijk veel op Duitsland lijkt. Het is allemaal super schoon en netjes, en alles is ruimtelijk ingedeeld. Dus het zijn Duitse straten met links rijdend verkeer en Chinese daken met van die punten op de hoeken van de daken. Je kent het wel uit de film.
Als ik het nog niet had gedeeld: de mensen hier zijn schuw en heel erg op zichzelf gericht. Alleen maar met hun smartphone bezig. Het kenmerk van de Chinees.

--- 18 december. Hongkong - Macau. Daytrip
There is something special about this whole China thing. Not only the huge power in economics, also the many countries their own. Hong Kong is a colony of China. Macau is one of them. In 1757 was Portugal the owner of Macau and of course their where talking Portuguese, just like in Brasilia. Today I gonna take a look in Macau with Isabella. For the both of us it would be the first time on the small island, with a lot of expansive cars, hotels, casinos, and huge malls connecting all with each other. A ticket with a ferry from Cotai Ferry Hongkong south-west. Seaside is 340 hkd. €34,-
If we set foot on Macau after we passed the Duane , we think it's worth it. But if you wanna see the real Macau, you need to spend more time. We arrived around 13.30. It would be better if we arrived in the morning. No worries, well gonna spend the evening here and eat some good food at the Venetian. It's a look a like the real Venetian in Florence Italy. Historical facts says that the Dutchman also fight for this amazing island. Somewhere in the 17th century. Finally after Portugal made an agreement with China, it was an island just like Hong Kong, belongs to China.

In the evening when we arrived by the hostel again, were there already some people partying because their finished exams. All done, so party time. After a few drinks we drive a taxi to LKF. A nice place to go out here in Hong Kong. You can just drink your beer or whatever and standing/drinking in the street. In front of the 7eleven, where you bought your drink. It was so gezellig(cozy, sociable, homy). Great people, new people and of course good music. Just dancing and talking in te street, drinking. It was fun.
On the way back home I thrown up. A little bit to much alcohol I guess.

---- 19 December, Hong Kong, Hangover
Lazy day, rain, spend a lot of my time in the room, upload music and videos/pictures.
Catch up with the students who are my new friends. With nothing in my stomach I bought some food in the canteen and catch up with Esmee to share some funny stories about last night. Both with a big hangover. For me it was like chill out, no problems because of my thrown up of course. But Esmee still had some hangover problems.

---- 20 december. Hong Kong.
Rond een uurtje of twee rol ik m'n bed uit, pak een douche en ga met Sven en Charlotte naar de MTR. Maar eerst ff een club sandwich mee pikken van de kantine plus een cappuccino. Sven en ik gaan de drukte in van HK. Echt waar, je ziet het vaak op tv, maar dit slaat echt alles. Wat een mieren bij elkaar.

-Mong Kok MRR station
Met Sven uitstapje gemaakt naar de Victoria Bay
Pondje genomen en even naar de andere kant lopen koekeloeren, duurde niet lang, want we pakten na 5min de volgende alweer terug. Het ging ook om het idee. Het is een van de grote "must have" hier in Hong Kong. Pak de het pondje naar de overkant. Met de zonsondergang, of opgang, heb je een prachtig uitzicht. Echt heel erg mooi.
Als we weer terug zijn waar we waren begonnen meeten we met Charlotte , het studie vriendinnetje van Sven. Ze zijn heel close en behandelen elkaar als vriend en vriendin. Het gaat dan ook behoorlijk lastig worden voor hun beide om afscheid te nemen.

- 21 December, Hong Kong
Het zal de laatste dag zijn voor velen hier op de Lingnan University. Ik treur niet maar als je hier een halfjaar gestudeerd hebt - begrijp je wel dat het enorm zwaar kan zijn om afscheid te nemen van mensen.

Sven en ik pakken nog de laatste keer de MTR om wat te zien van Hong Kong voor misschien wel de laatste keer.

Als we aankomen op Kampus beseffen we dat het de laatste avond word. Voor mij is het niet lastig, ik ben hier immers maar 7 dagen. Maar voor de rest hier. De studenten. Die gaan het moeilijk krijgen, ook al gaan de meesten naar huis. Ze moeten afscheid nemen van de nieuwe vrienden die ze gemaakt hebben. De avonturen die ze beleefd hebben, de lol die ze gedeeld hebben, maar ook het verdriet dat ze deelden. Het zijn echte vrienden geworden dat kan ik duidelijk zien. Ik ben dankbaar 7 dagen deel van deze hechte en leuke groep jongeren deel te hebben genomen!
Thank you guys all for a very short but beautiful time I had and you give me in Hong Kong. It was amazing!

-22 december

Een sobere dag van veel afscheid. We pakken allemaal in de avond het vliegtuig wat ik jammer vind want je voert de rest van de dag niks uit, en hangt constant tegen dat afscheid nemen aan. Het heeft ook zijn voordelen want we komen ook 's avonds aan in Bangkok, kan je mooi direct op bed!
Het vliegen gaat gepaard met rust. De vliegreis is niet druk bezocht, en bovendien met Air Asia, waar zo'n ophef over was omdat er weer eentje vermist werd.
Gelukkig landen wij veilig aan in Bangkok en zoeken we onze slaapplekjes op. Ik in hef nappark hostel. En Sven en Andrea bij de oom van Sven. Die samen woont met een Thaise vent en hier het luxe leven lijdt.
Arts en politie agent. Dan heb je het goed voor mekaar.
Die volgende dag zouden Sven en Andrea al aansluiten om ook bij hetzelfde hostel te overnachten. 3 nachten gaan we in Bangkok verblijven om vervolgens naar het zuiden te trekken met z'n 3en.